در صورتیکه وظایف ناشی از زوجیت به درستی انجام نشود، ضمانت اجراهای مشخصی در خصوص هریک پیشبینی شده که زن و مرد با توسل بدان میتوانند حقوق قانونی خود را مطالبه یا اجرا نمایند. در این نوشتار از مجله دلتا به موضوع پیامدهای قانونی ترک زندگی مشترک میپردازیم.
براساس ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی، ترک زندگی خانوادگی توسط زوج در صورتیکه حداقل به مدت شش ماه متوالی یا نه ماه متناوب در مدت یک سال انجام شود و زوج بابت ترک زندگی مشترک هیچ عذر موجهی نداشته باشد، مصداق عسر و حرج محسوب میشود.
در اینصورت زوجه میتواند به استناد آن از دادگاه تقاضای طلاق کند.
زوجه برای درخواست طلاق به دلیل ترک خانواده از سوی زوج باید موضوع را در دادگاه ثابت کند.
چرا که در این حالت زوجه مدعی ترک کردن بدون عذر موجه منزل از سوی زوج است و ممکن است زوج در دفاع از خود بتواند ثابت کند منزل مشترک را ترک نکرده یا برای ترک آن از دلیل محکمه پسندی برخوردار است.
سکونت در مسکن زوج نه تنها یک وظیقه قانونی برای زنان است بلکه از حقوق آنان نیز به شمار میرود. به موجب قانون، زنان میتوانند تمکین خاص خود را منوط به تدارک مسکن مناسب از سوی زوج نمایند.
براساس قانون زنان باید در مسکنی که مردان آن را مهیا میکنند ساکن شده و بدون اجازه آنها از آن خارج نشوند.
خروج از منزل مشترک توسط زوجه بدون عذر موجه به نحوی که عرفا و قانونا مصداق ترک زندگی مشترک باشد عواقبی را برای وی به دنبال دارد.
پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با نکات حقوقی در این زمینه، آیا همسر دوم از شوهر ارث میبرد؟ مطالعه کنید.