در هر معامله از راه دور، مصرفکننده باید حداقل هفت روز کاری، وقت برای انصراف (حق انصراف) از قبول خود بدون تحمل جریمه و یا ارائه دلیل داشته باشد. در این مطلب از مجله دلتا به موضوع پس دادن کالا در خرید اینترنتی میپردازیم.
بنابراین کاربران و مشتریان میتوانند تا هفت روز نسبت به کالا و خدماتی که در وبسایتها و فروشگاههای اینترنتی سفارش دادهاند، اعلام انصراف نموده و کلیه وجوه پرداختی را بدون تحمل هیچگونه خسارتی دریافت نمایند.
طبق ماده ۳۸ قانون تجارت الکترونیک زمان آغاز این حق، در خصوص فروشندگان کالا از زمان تحویل کالا توسط فروشنده و در خصوص ارائهدهندگان خدمات، از زمان انعقاد قرارداد است.
طبق ماده ۴۲ قانون فوق، برخی خدمات از شمول حق انصراف خارج هستند و کاربران نمیتوانند این حق را اعمال کنند مگر اینکه به موجب سایر قوانین تقاضای فسخ معامله را بنمایند که در این صورت ممکن است برخی خسارات قانونی و قراردادی را متحمل شوند.
کسبوکارهای اینترنتی و نوپا که در حال ارائه این کالاها و خدمات هستند میتوانند نسبت به عدم برخورداری از حق انصراف، اطلاعرسانی نموده تا از بروز اختلافات آینده جلوگیری نمایند.
پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با دیگر نکات حقوقی مطلب، رابطه نامتعارف در فضای مجازی و مجازات آن را مطالعه کنید.
نفقه عبارت است از نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن از قبیل: مسکن، البسه، غذا، اثاث منزل و هزینههای درمانی و بهداشتی و هر آنچه به صورت عادت یا احتیاج لازمه زندگی وی باشد. البته قانون میزان دقیقی برای نفقه مشخص نکرده است بلکه نفقه را بر مبنای نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن و منطبق با عرف زمان و مکان زندگی زوجین دانسته است. در این مطلب از مجله دلتا میخواهیم به موضوع خودداری از پرداخت نفقه بپردازیم.
براساس قانون مدنی در صورت عدم تمکین از طرف زن، وی مستحق نفقه نخواهد بود. در رابطه زناشویی، زن به غیر از موارد استثناء مثل بیماری و مغایرت با سلامت جسمی و روحی، باید از همسر خود تمکین کند.
یکی دیگر از موارد اجازه برای عدم پرداخت نفقه، زمانی است که زن بدون دلیل و بدون رضایت شوهر خانه را ترک نموده است، حتی درصورت اقامت زن در خانه پدر نیز مرد میتواند از پرداخت نفقه خودداری کند.
همچنین درمورد زنی که بیدلیل از تمکین شوهر دست بردارد و ناشزه یا نافرمان شود، مرد میتواند علاوه بر عدم پرداخت نفقه، زن را طلاق داده و زن دیگری اختیار کند.
البته اگر منزل مرد از جنبه شأن اجتماعی مطابق حال زن باشد، اما زندگی در آن احتمال ضرر و زیان شرافتی یا بدنی و آزار و اذیت برای زن بهوجود آورد، خروج او از منزل نافرمانی محسوب نمیشود و تا زمان برطرف شدن مشکل، نفقه به وی تعلق خواهد گرفت.
درمورد عقد موقت نیز مرد ملزم به پرداخت نفقه نمیباشد مگر اینکه عقد موقت با شرط پرداخت نفقه جاری شود. در این صورت زن باید بتواند ادعای خود را ثابت کند یعنی باید به دفتر خدمات الکترونیک قضائی مراجعه کرده و اصل سند خود را ارائه نماید.
پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با مطالب حقوقی، مطلب ”نکات موثر در تعیین نفقه را مطالعه کنید.
قولنامه یک سند عادی است که توسط اشخاص عادی تنظیم میشود و اگر به طور صحیح نوشته شود، میتوانید با استناد به آن، حقوق خود را پیگیری کنید. در این مطلب از مجله دلتا به نکات قولنامه دستی میپردازیم.
هر قراردادی (درمورد ملک، آپارتمان، خودرو و…) که دارای امضاء یا اثر انگشت باشد، بین امضاءکنندگان و قائممقام آنها (ورثه) دارای اعتبار قانونی است.
قولنامه دستی اگر بصورت واقعی و بدور از ادعای جعل یا کلاهبرداری و عناوین مجرمانه نوشته شده باشد، اگر شهودی هم آن را امضا نکرده باشد و دادگاه نیز آن را احراز کرده باشد، مشمول ماده ۱۰ قانون مدنی ( قراردادهای خصوصی نسبت به کسانی که آن را منعقد نمودهاند در صورتی که مخالف صریح قانون نباشد نافذ است) قرار میگیرد و بین طرفین اعتبار دارد و نافذ است.
در نهایت باید گفت تا جایی که امکان دارد از نوشتن قولنامه دستی پرهیز کنید، و اگر به هر نحوی مایل به نوشتن قولنامه هستید، حتی الامکان آن را در بنگاه تنظیم کنید تا بتوانید کد رهگیری دریافت کنید و نکات قولنامه دستی را رعایت کنید.
پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با نکات حقوقی در این زمینه، نکاتی پیرامون قولنامه را مطالعه کنید.
قانون مهریه مدتها است که در کشور ما به بحث داغی تبدیل شده و حاشیههای زیادی را با خود به همراه داشته است. در این نوشتار از مجله دلتا به ارتباط تمکین زن با مهریه در قانون میپردازیم.
در قانون، مهریه به هیچ عنوان با تمکین ارتباطی ندارد. اگر زنی خانه شوهرش را بدون اجازه و اطلاع او ترک کند و مدتی در خانه شخص دیگری باشد، عدمتمکین کرده است و مرد میتواند با پر کردن استشهادیه از همسایهها یا مطلعین که تایید ۲ یا ۳ نفر کافی است این موضوع را ثابت کند.
اگر مرد به دادگاه شکایت کند که همسرش عدمتمکین کرده است و در مقابل، زن مدعی شود که شوهرش او را از خانه بیرون کرده است و دادخواست مطالبه نفقه بدهد، به تشخیص دادگاه، نفقه تعیین یا رد میشود.
اگر زن محق باشد نفقه پرداخت و اگر مرد راست گفته باشد، نفقهای به زن پرداخت نمیشود.
به هرحال و در هر صورت، این امر تاثیری درحکم مهریه ندارد و مرد نمیتواند به بهانه ترک کردن خانه از سوی زن، مهریه را پرداخت نکند.
مهریه از طریق ارائه دادخواست به دادگاه خانواده قابل مطالبه است. زن میتواند در صورت تمایل، با نوشتن خواسته خود توسط خودش یا وکیل دادگستری در فرم مخصوص (همان دادخواست) از دادگاه محل سکونت خود یا همسرش درخواست کند که حکم الزام همسر را به پرداخت مهریه صادر کند.
همچنین مهریه را میتوان پس از صدور اجراییه از طریق اداره اجرای اسناد رسمی دریافت کرد. با صدور برگ اجراییه از دفترخانه تنظیم سند رسمی، متقاضی مهریه میتواند به اداره اجرای اسناد رسمی ثبت مراجعه و با معرفی نشانی مرد (همسر) درخواست وصول مهریه را ارائه کند.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر مطلب، مطالبات مالی زن از ارث شوهر را مطالعه کنید.
حجب یکی از موانع ارث است و انواع مختلفی دارد. در این مطلب از مجله دلتا میخواهیم به موضوع اشخاصی که مانع ارث می شوند بپردازیم.
به طور کلی اقسام حجب را میتوان به دو نوع حجب حرمانی و حجب نقصانی تقسیم کرد.
در واقع در حجب حرمانی هر شخصی که ارتباط نزدیکتری با میت داشته باشد مانع از ارث بردن شخصی که ارتباط دورتری با میت دارد میشود.
یعنی وارثانی که در درجه اول قراردارند و شامل پدر و مادر، فرزند، همسر میشوند، مانع از ارث بردن طبقات پایینتر که شامل خواهر و برادر و خاله و عمو و… هستند، میشوند.
برای مثال حذف شدن برادرزاده از لیست وراث به دلیل وجود خواهر و برادر متوفی است.
در تعریفی ساده درمورد حجب نقصانی میتوان گفت که در واقع به دلیل وجود یک شخص در میان ورثه اشخاص دیگر از مرتبهای بالاتر که حق خوبی در ارث دارند، به مرتبهای پایینتر که حقشان کمتر میشود تنزل پیدا میکنند.
برای مثال میتوان گفت که پدر و مادر میت در حالت خوب و بالا از میت ارث خواهند برد ولی اگر میت فرزندی داشته باشد، فرزند او باعث میشود تا پدر و مادر میت کمتر از حالت عرف ارث ببرند.
محجوبین یا همان افرادی که از ارث یا به طور کلی یا بطور جزئی منع میشوند بر دو دسته هستند:
این دسته شامل افرادی میشود که ممکن است به طور کلی به دلایلی مثل جزو طبقههای فرعی بودن، داشتن نسبت دور باحاجب و… از ارث بردن به طور کامل منع و محروم شوند.
این گروه معمولا به طور جزئی از ارث بهره میبرند و منع شدن آنها به طور کلی با درصد بسیار کمی صورت میگیرد که شامل پدر و مادر،فرزند، زن و شوهر میشوند.
اگر بعد از تقسیم کردن اموال بین وارثان مقداری از اموال اضافه آمد، در این صورت این مقدار از اموال که اضافه آمده است حتما باید بین وارثان که تعیین شده است تقسیم شود، مگر اینکه وراث برای زمانی که اموال اضافه آمد مانع داشته باشند که در این صورت ارث به آنها تعلق نمیگیرد.
برای مثال زن بیش از یک چهارم مال را مطلقا نمیتواند به ارث ببرد.
شوهر بیش از یک دوم را درصورت وجود وراث نسبی دیگر نمیتواند به ارث ببرد.
مادر نمیتواند بیشتر از یک ششم مال را به ارث ببرد. در برخی موارد هم از حجب رد محروم میشود، البته درصورتی که حاجب داشته باشد.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر مطلب تقسیم ارث به چه صورت انجام میشود؟ مطالعه کنید.