با توسعه آپارتمان نشینی و جایگزینی مجتمع های چند طبقه به جای خانه های حیاط دار، مردم برای رفتن به طبقات بالاتر ساختمان آسانسور را بر پله ها ترجیح می دهند. اما پرسشی که مطرح می شود این است که ،آیا ساکنان طبقه همکف که از آسانسور استفاده نمیکنند نیز باید هزینههای تعمیر و نگهداری آن را بپردازند یا شامل آنها نمیشود؟ در این نوشته به این ابهام مطابق با قانون پاسخ داده خواهد شد.
ماده ۴ قانون تملک آپارتمانها میگوید: پرداخت هزینههای مشترک اعم از اینکه ملک مورد استفاده قرار بگیرد یا نگیرد الزامی است، البته در مواردی که هزینههای آسانسور نسبت به کل هزینههای ساختمان تفکیک شده باشد موضوع به نحو دیگری است.
این پرسش را به دو صورت میتوان پاسخ داد:
اگر هزینههای تعمیر آسانسور در شارژ ساختمان به صورت مجزا آورده نشده باشد، مالک طبقه اول به هیچ عنوان نمیتواند از پرداخت هزینههای تعمیر آسانسور خودداری کند ولو اینکه از آسانسور استفاده نکند، زیرا هزینه تعمیر آسانسور نباید بهطور مجزا و مستقل، از هر واحدی دریافت شود بلکه باید از محل صندوق ساختمان تامین و هزینه شود.
آسانسور و یا هر وسیله دیگری که در ساختمان نصب و تعبیه شده، جزء منصوبات ساختمان است و هزینههای تعمیر و نگهداری آنها را مدیر ساختمان بر عهده دارد.
بعضی از تاسیسات ممکن است مورد استفاده برخی واحدها قرار گیرد و یا برخی دیگر از آن ها استفاده نکنند.
آن طور که بخش آخر ماده ۴ قانون تملک آپارتمانها بیان کرده است، پرداخت هزینههای مشترک اعم از اینکه ملک مورد استفاده قرار بگیرد یا نگیرد الزامی است.
امکان دارد هزینههای آسانسور تفکیک شده نسبت به کل هزینههای ساختمان باشد که در این صورت ساکنین در مجمع عمومی میتوانند روش خاصی برای تقسیم هزینههای آسانسور تعیین کنند. در نهایت هیئت مدیره ساختمان در مورد پرداخت هزینه های آسانسور از سوی ساکنان واحد ها تصمیم نهایی را خواهد گرفت.
منبع: سایت میزان
برای مطالعهی بیشتر به نکات حقوقی ملکی، دانستنی های حقوقی ملکی، مجله دلتا مراجعه کنید.