مالکیت، حقی است که قانون به رسمیت شناخته و مالک حق استفاده مطلق، دائمی و انحصاری از ملک خود را دارد، ولی در همه مجتمعهای ساختمانی اعم از مسکونی و تجاری، تصرفات هر یک از مالکان باید به گونهای باشد که به حقوق همسایگان آسیبی نرساند. یکی از موضوعات مشترک در هر مجتمع، پرداخت هزینه شارژ ساختمان است.
بر خلاف تصور برخی که ملاک پرداخت سهم هزینههای ساختمان را تعداد اعضای هر خانوار میپندارند، مساحت قسمتهای اختصاصی در پرداخت هزینه شارژ هر ساختمان موثر است؛ بهجز هزینههایی مانند دستمزد سرایدار که باید بهطور مساوی تقسیم شود و به مساحت واحد آپارتمانی مربوط نمیشود و همه باید یکسان پرداخت کنند.
مطابق با قانون تملک آپارتمانها، مالکان ساختمان موظفند در پرداخت هزینههای مستمر و هزینههایی که برای حفظ و نگهداری قسمتهای مشترک ملک مصرف میشود، طبق مقررات زیر مشارکت کنند:
در صورتی که مالکان ترتیب دیگری برای پرداخت شارژ ساختمان پیشبینی نکرده باشند، سهم هر یک از مالکان یا استفادهکنندگان از هزینههای مشترک آن قسمت که ارتباط با مساحت زیربنای قسمت اختصاصی دارد؛ از قبیل آب و آسفالت پشتبام و... متناسب با مساحت قسمت اختصاصی محاسبه میشود و سایر مخارجی که ارتباطی با میزان مساحت زیربنا ندارد، از قبیل هزینههای مربوط به سرایدار، نگهبان و تاسیسات و... بهصورت مساوی بین مالکان و استفادهکنندگان تقسیم میشود. محاسبه این تقسیمبندی به عهده مدیر هر ساختمان است.
بنابراین، سهم پرداختی شارژ ساختمان هر یک از مالکان، قسمتهای اختصاصی از مخارج قسمتهای مشترک، متناسب با نسبت مساحت قسمت اختصاصی به مجموع مساحت قسمتهای اختصاصی تمام ساختمان تعیین میشود؛ بنابراین، هرچه مساحت قسمتهای اختصاصی مالک بیشتر باشد، سهم وی در هزینههای قسمتهای مشترک افزایش مییابد.
بهطور مثال، چنانچه چگونگی استقرار حیاط ساختمان یا بالکن یا تراس مجموعه به گونهای باشد که فقط از یک یا چند واحد مسکونی، امکان دسترسی به آن باشد، هزینه حفظ و نگهداری آن قسمت فقط به عهده استفادهکننده یا استفادهکنندگان آن است.
برای مطالعهی بیشتر به نکات حقوقی ملکی، دانستنی های حقوقی ملکی، مجله دلتا مراجعه کنید.