مزاحمت برای مردم از جمله جرائمی است که در قانون برای آن مجازات در نظر گرفته شده، جرمی که ممکن است برای هر قشری اعم زن یا مرد، پیر یا جوان در هر صنفی و در هر مکانی روی دهد. به همین منظور قانونگذار برای مزاحمین مجازات در نظر گرفته و مراجع قضایی در رسیدگی به این گونه جرائم حساسیت بسیاری دارند. البته افرادی که مورد اذیت و آزار قرار میگیرند باید آن را در دادگاه ثابت کنند. در مجله حقوقی دلتا به بررسی نحوه و چگونگی اثبات مزاحمت پرداخته شده است. در ادامه با مجله دلتا همراه باشید.
براساس قانون، هیچ کسی نمیتواند برای دیگری مزاحمت ایجاد کند و در غیر این صورت طبق مقررات با آنها برخورد خواهد شد.
مهمترین دلایل اثبات دعوا در زیر ذکر شده است.
۱.اقرار
۲.سند
۳.شاهد
۴.امارت(دلیل و مدرک)
۵.قسم
بنابراین
افراد میتوانند برای اثبات مزاحمت استشهاد محلی تهیه و همسایگان آن را
امضاء یا این که از دادگاه درخواست کنند که در خصوص جرم ارتکابی تحقیق و
بررسی به عمل آورد.
شاکی در شکواییه از دادگاه تقاضا میکند که شخص، بار دیگر برای او مزاحمت ایجاد نکند. به این ترتیب مزاحم دیگر به کارها و اعمال خود ادامه نخواهد داد و در صورت درخواست رفع مزاحمت از جانب شاکی و اثبات آن در دادگاه، قاضی فرد مزاحم را مکلف به توقف و ر فع مزاحمت کرده تا به شخص شاکی خسارت مادی یا معنوی بیشتری وارد نشود.
افراد
میتوانند ضمن تماس با پلیس ۱۱۰، نسبت به جمعآوری دلایل و مدارک لازم
برای اثبات مزاحمت اقدام کنند. بنابراین ماموران پلیس در محل جرم حضور
یافته و براساس مشاهدات خود میتوانند جرم مذکور را صورت جلسه کنند.
این نوع صورت جلسه مانند شهادت شهود معتبر بوده و در دادگاه برای اثبات ادعای مزاحمت کافی خواهد بود.
براساس
قانون، مجازات شخص مزاحم از یک ماه تا یک سال حبس متفاوت خواهد بود و
دادگاه میتواند مجرم را به رفع مزاحمت و بازگرداندن اوضاع به شرایط قبل از
ارتکاب جرم محکوم کند.
همچنین
هر کسی که موجب آزار و اذیت مردم شود و با سر و صدای خود یا دستگاههای
تولیدکننده صدا، آرامش مردم را برهم زند یا مانع ادامه کار افراد شود،
براساس قانون مجازات اسلامی به حبس سه ماه تا یک سال محکوم خواهد شد و بر
اساس صلاحدید قاضی پرونده، مجازات شلاق هم برای وی در نظر گرفته میشود.
مطلب پیشنهادی : برای آشنایی بیشتر با اثبات و شکایت از مزاحمت همسایه مطلب “با همسایه مزاحم چه کنیم؟(+ویدئو)” را مطالعه کنید.
کلاهبرداری از جمله جرائمی است که در اثر اعتماد به افراد سودجو اتفاق میافتد. امروزه با توسعه و پیشرفت تکنولوژی راههای کلاهبرداری پیچیدهتر و پیشرفتهتر شده، و به همان اندازه اثبات تحقق کلاهبرداری نیز سختتر و دشوارتر گردیده است. با این حال قانون کیفری کشور، شرایط مشخصی برای اثبات جرم کلاهبرداری تعیین کرده که در ادامه مجله دلتا به آنها پرداخته شده است.
جرم کلاهبرداری هنگامی رخ میدهد که شخصی با توسل به دروغ و یا استفاده از وسایل و ادعاهای غیرواقعی مالک را فریب دهد تا مال خود را با رضایت، در اختیار او قرار دهد.
۱.مالباخته
اثبات کند، کلاهبردار با استفاده از ادعاهای دروغ و یا استفاده از وسایل و
لوازم غیرواقعی، وی را فریب داده است. به عنوان مثال کلاهبردار به دروغ
خود را پزشک، مهندس ساختمان و یا کارمند دولت و… معرفی کرده است. این مرحله
یکی از سختترین مراحل اثبات کلاهبردار بودن شخص است چرا که اثبات حرفهای
دروغین بدون داشتن شاهد کار بسیار سختی است.
۲. بردن مال توسط کلاهبردار را ثابت کند. یعنی شخص متقلب پس از فریب افراد، مال آنها را در اختیار خود قرار دهد.
بنابراین افراد مالباخته باید دو مورد را برای اتهام کلاهبرداری در دادگاه اثبات کنند.
در صورتی که به هر دلیلی این دو مورد در دادگاه ثابت نشود، نمیتوان به کسی اتهام کلاهبرداری را وارد کرد.
۱.
برای تحقق جرم کلاهبرداری لازم است اقداماتی فریبکارانه از سوی کلاهبردار
انجام شود. به عنوان مثال شخصی در هنگام فروش خانه خود معایب آن را به
خریدار بازگو نمیکند و شخص خریدار پس از خریدن ملک متوجه خرابی و معایب
میشود. در این صورت نمیتوان فروشنده را کلاهبردار نامید. زیرا در این
مثال نگفتن حقیقت، دلیل بر دروغ گفتن نیست. حتی اگر فروشنده به طور عمد
ایرادات را بیان نکرده باشد.
۲. وسایلی که کلاهبردار برای فریب مالباخته استفاده کرده تقلبی باشد.
۳. مالباخته با وجود ناآگاهی و عدم اطلاع از تقلبی بودن وسایل فریب کلاهبردار را خورده باشد.
۴. اموال برده شده و تصرف شده توسط کلاهبردار متعلق به دیگری باشد.
با توجه به نوع، شرایط وقوع و عوامل مخففه و مشدده در کلاهبرداری، میزان مجازات تعیین شده برای آن متفاوت است. اما باید در نظر داشت که در تمامی انواع مجازات ها علاوه بر مجازات معین شده، کلاهبردار باید اصل مال را به صاحبش برگرداند. مجازات جرم کلاهبرداری به دو نوع ساده و مشدد تقسیم میگردد که در زیر هر یک را به تفکیک بیان شده است.
به جرمی کلاهبرداری شدید گفته میشود که مرتکب کارمند دولت یا شهرداریها و نهادهای انقلابی باشد و یا مرتکب، خود را مامور دولت و موسسات دولتی معرفی کند. همچنین در جرم کلاهبرداری، اگر مرتکب برای انجام جرم کلاهبرداری عموم مردم را از طریق وسایل جمعی مثل تلویزیون، رادیو و روزنامه فریب دهد، به این نوع از کلاهبرداری که ضرر آن به امنیت اجتماعی و اقتصادی عموم مردم وارد می شود جرم کلاهبرداری شدید گفته میشود. در این صورت مرتکب علاوه بر اصل مال، به حبس از ۲ تا ۱۰ سال و انفصال از خدمات دولتی تا ابد و پرداخت جزای نقدی محکوم خواهد شد.
جرم کلاهبرداری که هیچ کدام از موارد کلاهبرداری مشدد نباشد، شامل جرم کلاهبرداری ساده خواهد بود، چون در این نوع جرم، وسعت ضرر و زیان به مراتب کمتر از جرم مشدد است و گستردگی جرم کلاهبرداری مشدد را نخواهد داشت و بیشتر در میان معاملات ساده میان مردم اتفاق میافتد. مجازات جرم کلاهبرداری ساده، حبس از ۱ سال تا ۷ سال و پرداخت جزای نقدی معادل مالی که دریافت کرده است و همچنین کلاهبردار باید اصل مال را به صاحبش برگرداند. شایان ذکر است در صورت وجود دلایل و مدارکی مبنی بر تخفیف مجازات، دادگاه برای متهم حداقل مجازات حبس و انفصال ابد از خدمات دولتی در نظر میگیرد، ولی نمی تواند به تعلیق مجازات حکم دهد.
مطلب پیشنهادی : برای آشنایی بیشتر با جرم کلاهبرداری ملکی مطلب “کلاهبرداری ملکی ؛ و راه های پیشگیری از آن” را مطالعه کنید.
مطالب بیشتر در مجله حقوقی دلتا....از جرائمی که در فضای مجازی رخ میدهد کلاهبرداری، مزاحمتهای اینترنتی، فروشگاههای کاذب و … است. اما یکی از شایعترین این جرایم سوء استفاده از عکسهای خصوصی و شخصی افراد است. در واقع سوءاستفاده از عکسهای پروفایل افراد یا عکسهایی که اشخاص در فضای مجازی منتشر کردهاند از جمله جرائمی است که با پیشرفت تکنولوژی، باعث به وجود آمدن پروندههای بسیاری در دادگاه و مراجع قضایی شده است. در مجله دلتا به بررسی جرم استفاده از عکس دیگران در فضای مجازی پرداخته شده است. با مجله حقوقی دلتا همراه باشید.
در قانون مجازات اسلامی؛ تصاویر، فیلمها و سایر اطلاعات کاربران در فضای مجازی مورد حمایت قرار گرفته و افرادی که نسبت به انتشار محتواهای افراد اقداماتی انجام میدهند ممکن است تحت شرایطی مجرم شناخته شوند. در ادامه به موارد بارز این جرم اشاره شده است.
این جرم زمانی محقق میشود که فردی عکس خود را روی پروفایل خود قرار داده و دیگری عکس وی را به نحوی تغییر دهد که موجب هتک حیثیت فرد شود، مثلا نوشته نامتعارفی بر آن بیفزاید یا صاحب تصویر را در شبکههای اجتماعی گوناگون، فردی غیر اخلاقی معرفی کند. در این حالت با طرح شکایت و اثبات اتهام، ممکن است فرد خاطی به حبس یا جزای نقدی محکوم شود.
وقتی
فردی تصویر یا فیلم شخصی خود را در شبکه اجتماعی خاصی مثل اینستاگرام قرار
میدهد در حالی که صفحه وی توسط همه افراد قابل دسترسی نیست (private
است)، و فردی با استفاده از نرم افزارهای گوناگون عکس یا فیلم را ذخیره
کرده و آن را منتشر میکند یا در دسترس افراد دیگر قرار میدهد، می توان
مرتکب را تحت عنوان هتک حیثیت یا نشر اکاذیب مورد پیگرد قانونی قرار داد.
بنابراین
بر اساس قانون تمام اطلاعات افراد در فضای مجازی محفوظ و مورد حمایت
قانونگذار است و کسانی که با هر انگیزهای نسبت به هتک حیثیت افراد اقدام
میکنند، به مجازات قانونی مرتبط خواهند رسید.
قربانیان این نوع جرائم ابتدا باید اقدام به جمعآوری دلیل کنند، به عبارتی دیگر اعمال خلافی که به نام یا با عکس آنها صورت میگیرد را از طرق مختلف مانند گرفتن اسکرین شات جمعآوری کنید. سپس عکسهای شخصی را به سرعت از صفحات اجتماعی بردارند. افرادی که در معرض این جرم قرار گرفتهاند باید به دادسرای جرائم رایانهای مراجعه کنند و شکایت خود را ارائه دهند.
مطلب پیشنهادی: برای آشنایی بیشتر با مجازات مزاحمت در شبکهها اجتماعی مطلب “مزاحمت در شبکه های اجتماعی و مجازات آن” را مطالعه کنید.
تخریب اموال عمومی از جمله جرایمی است که قانون برای افرادی که مرتکب این جرم میشوند، مجازات بسیار سختی در نظر گرفته است. در مجله دلتا به بررسی جرم آسیب رساندن به اموال دولتی و مجازات آن از دیدگاه قانون پرداخته شده است.
طبق قانون تخریب اموال عمومی عبارت است از نابود کردن یا ایراد خسارت به اموال مال دیگران که این خسارت یا نابودی میتواند به شیوههای مختلفی از قبیل شکستن، خراب کردن، آتش زدن و… باشد. در واقع اعمالی که موجب ترس و وحشت عمومی میشود و به همین دلیل است که در قوانین مورد تأکید و توجه قرار گرفته است و برای آن مجازاتهای سنگینی در نظر گرفته شده است. این جرم از جمله جرایم عمدی است و مرتکب باید برای محقق شدن آن حتماً اختیار و اراده داشته باشد. البته مرتکب باید بداند که این مال متعلق به دولت و مردم است. یعنی اگر کسی حین خراب کردن یک وسیله نداند آن مال متعلق به دولت است و بعد از تخریب متوجه این مسأله شود، دیگر جرم تخریب اموال عمومی که مجازات سنگینی دارد، محقق نشده است. بناهای تاریخی و اماکن مذهبی، مجسمههای نصب شده در میادین، پارکها و اماکن عمومی، سینماها، پارکها و فضاهای سبز عمومی، چراغهای راهنمایی، صندلیهای اتوبوس و مترو، تلفنهای عمومی، صندوقهای پست و … از جمله اموال عمومی هستند که گاهی مورد تخریب قرار میگیرند.
طبق قانون، هر کس در وسایل و تاسیسات مورد استفاده عمومی از قبیل شبکههای آب و فاضلاب، برق، نفت، گاز، پست، تلگراف، تلفن و … مرتکب تخریب یا ایجاد آتشسوزی یا از کار انداختن یا هر نوع خرابکاری دیگر شود، به حبس از سه ماه تا ده سال (حبس تعزیری درجه ۴) محکوم خواهد شد. البته این اموال باید مورد استفاده عموم مردم باشد. باید در نظر داشت که آتش زدن یکی از نمونههای سنگین جرم تخریب است که به دلیل ترس و وحشت بیشتر و خسارات سنگینتری که ایجاد میکند، مجازات شدیدتری دارد.
گاهی زیاندیده ممکن است یک شخص حقوقی مانند شهرداری یا اداره مخابرات باشد؛ در این صورت آن شخص باید با ارائه دادخواست به دادگاه رسیدگیکننده به جرم، جبران خسارات ناشی از جرم را بخواهد. بنابراین دادگاه کیفری علاوه بر رسیدگی به اتهام ، وظیفه دارد تا در صورت تمایل شاکی مبنی بر جبران خسارات وارده به آن تقاضا نیز رسیدگی کند. همچنین اگر زیاندیده نتوانست یا اینکه نخواست در حین رسیدگی به اتهام اصلی، دادخواست جبران خسارت را ارائه کند، میتواند پس از صدور حکم دادگاه این درخواست را داشته باشد اما برای تقاضای جبران خسارت، باید درخواست خود را به شورای حل اختلاف یا دادگاه حقوقی ارائه کند.
دادخواست جبران خسارت با توجه به رقم خسارتی که وارد شده متفاوت است که در زیر اشاره شده است.
۱. برای خسارت وارده کمتر از پنج میلیون تومان باشد شاکی باید به شورای حل اختلاف مراجعه کند.
۲. اگر خسارت بیشتر از پنج میلیون تومان باشد شاکی باید با مراجعه به دادگاه حقوقی محل اقامت متهم درخواست رسیدگی کند.
مطالب بیشتر در مجله حقوقی دلتا...