علیرغم اینکه طلاق عملی ناپسند است، اما ممکن است در مواردی طرفین با یکدیگر سازش نداشته باشند و چارهای جز جدایی طرفین باقی نماند. به همین دلیل، در قانون راهکارها و روشهای مختلفی برای طلاق پیشبینی شده است. در این مطلب از مجلهدلتا به نکات قانونی طلاق توافقی میپردازیم.
طلاق توافقی، یکی از اقسام طلاق بوده که در آن، زوجینی که قصد جدا شدن از یکدیگر را داشته باشند، ابتدا بر سر مسائل مالی همچون مهریه، نفقه، اجرتالمثل و اموال مشترک و مسایل غیرمالی مانند حضانت فرزندان بعد از طلاق، توافق نموده و سپس به دادگاه مراجعه مینمایند.
دادگاه نیز با احترام به این توافق، چنانچه توافق بر خلاف مقررات آمره کشور نباشد، رای بر طلاق توافقی صادر نموده که این رای، گواهی عدم امکان سازش نامیده میشود.
ثبت دادخواست طلاق توافقی در دفاتر خدمات الکترونیک قضایی، صرفا با ارائه گواهی عدم انصراف از طلاق که توسط مراکز مشاوره خانواده سازمان بهزیستی صادر گردیده باشد، امکانپذیر میباشد.
زوجین، برای اخذ نوبت مشاوره ابتدا باید در سامانه تصمیم طلاق ثبت نام کرده و سپس روز، ساعت و مرکز مشاوره را در این سامانه انتخاب کنند.
پس از انجام مراحل مشاوره و صدور گواهی عدم انصراف از طلاق توسط یکی از این مراکز، زوجین یا وکیل آنها باید با مراجعه به یکی از دفاتر خدمات الکترونیک قضایی، اقدام به ثبت دادخواست طلاق توافقی نمایند.
با وصول پرونده به شعبه، شعبه مربوطه اقدام به تعیین وقت جلسه رسیدگی طلاق توافقی نموده و این وقت رسیدگی به طرفین ابلاغ میگردد. در جلسه رسیدگی طلاق توافقی، قاضی با بررسی نظر کارشناس مشاوره و با در نظر گرفتن توافقات طرفین، اقدام به صدور گواهی عدم امکان سازش یا همان رای طلاق توافقی میکند.
پس از صدور رای طلاق توافقی که گواهی عدم امکان سازش نامیده میشود، از آنجا که این طلاق با توافق بوده و معمولا نیز زوجین با توافق، حق تجدید نظرخواهی و فرجامخواهی را از خود سلب میکنند، رای قطعی شده و آماده اجرا میشود. زوجین باید این گواهی را تا سه ماه از تاریخ صدور، به دفاتر ثبت طلاق برده و اجرای صیغه طلاق و ثبت آن را تقاضا کنند.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر مطلب شرایط ملاقات فرزند بعد از طلاق را مطالعه کنید.