درباره من
مجله دلتا-سلامتی-گردشگری-دکوراسیون-آشپزی- خبروگزارش
ادامه...
ممنوع‌الخروجی بدهکاران بانکی چگونه است؟
مطابق با ماده واحده که از طریق مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده است، ممنوعیتی برای خروج بدهکاران بانکی از کشور وجود دارد. اسامی این افراد از بانک مرکزی به دادسرای تهران اعلام می‌شود و مطابق با آن ممنوع الخروجی بدهکاران اعمال می‌گردد. در این مطلب از مجله دلتا به موضوع ممنوع الخروجی بدهکاران بانکی می‌پردازیم.
ممنوع الخروجی بدهکاران بانکی
در ابتدای امر کلیه افرادی که به بانک‌ها بدهی داشتند شامل ممنوع‌الخروجی می‌شدند، حالا چه بدهکاری آن‌ها کم بود چه زیاد، اما در سال ۹۲ تصویب شد که تنها بدهکارانی ممنوع‌الخروج شوند که حداقل ۲ میلیارد ریال معادل ۲۰۰ میلیون تومان بدهی داشته باشند.
چه کسانی در دسته بدهکاران به بانک قرار می‌گیرند و ممنوع‌الخروج خواهند شد؟
- آن دسته از افرادی که از بانک یا موسسات مالی و اعتباری تسهیلات و وام دریافت کرده و در بازپرداخت آن‌ها دیرکرد داشته‌اند، و برای آن اقدامی ننموده‌اند یا مشکوک هستند که ممکن است بازپرداخت را انجام ندهند، ممنوع‌الخروج می‌شوند.
- افرادی که به‌عنوان ضمانت‌خواه از بانک ضمانت‌نامه بانکی دریافت نموده‌اند و در انجام شرایط و مواد موجود در ضمانت‌نامه قصور ورزیده‌اند، ممنوع‌الخروج می‌شوند.
- افرادی که به هر نحوی در انجام معاملات خود به بانک بدهکار باشند، ممنوع‌الخروج می‌شوند.
- افراد واردکننده و یا صادرکننده‌ای که به تعهدات ارزی خود در قبال بانک پایبند نبوده و در انجام آن‌ها قصور داشته‌اند نیز ممنوع‌الخروج می‌شوند.
چگونه حکم ممنوع‌الخروجی بدهکاران بانکی گرفته می‌شود؟
دریافت حکم ممنوع‌الخروجی بدهکاران بانکی از طریق بانک مرکزی فرایند پیچیده‌ای دارد که به‌طور معمول بانک‌ها از آن استفاده نمی‌کنند. برای دریافت این حکم راه دیگری نیز وجود دارد که سختی و پیچیدگی بانک مرکزی را ندارد و آن دریافت حکم از راه اجرای ثبت و دادگاه می‌باشد، که بیشتر بانک‌ها از این راه استفاده می‌کنند تا بدهکاران خود را ممنوع‌الخروج نمایند.
در این راه تنها شخص اصلی بدهکار، ممنوع‌الخروج می‌شود و ضامن یا ضامن‌های فرد بدهکار را نمی‌توان ممنوع‌الخروج کرد.
مدت اعتبار حکم ممنوع الخروجی
به‌طور معمول حکم ممنوع الخروجی بدهکاران دارای اعتبار ۶ ماهه می‌باشد که در صورت نیاز پس از گذشت این دوره دادگاه آن را تمدید می‌کند.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر مطلب جرم کلاهبرداری بیمه‌ای و مجازات آن را مطالعه کنید.
آیا می‌توانیم پارکینگ خانه خود را اجاره دهیم؟
امروزه با افزایش میزان ساخت و ساز مجتمع‌های مسکونی و رشد آپارتمان‌نشینی، اختلافات زیادی درباره موضوعات مرتبط با آپارتمان بین ساکنان روی می‌دهد. یکی از این اختلافات رایج موارد مربوط به انباری یا پارکینگ است. به‌طور مثال گاهی در یک مجتمع مسکونی برخی واحدهای دارای پارکینگ و بدون ماشین، قصد دارند که پارکینگ خود را به افراد دیگر اجاره دهند و با اختلافاتی بر سر این موضوع با دیگر واحدهای ساختمان مواجه می‌شوند. در این مطلب از مجله دلتا به موضوع اجاره پارکینگ خانه می‌پردازیم.
انتقال پارکینگ آپارتمان
پارکینگ و انباری ساختمان از جمله توابع ساختمان هستند و مالکان آپارتمانها، شرکای قسمت‌های مشترک ساختمان هستند.
در نتیجه اجاره یا فروش پارکینگ یا انباری به غیر ساکنان مخالف مقررات است. اگرچه در این خصوص قانون تملک آپارتمانها حکم خاصی ندارد اما در اسناد انتقال رسمی آپارتمانها عدم واگذاری انباری و پارکینگ به غیر از شرکای ساختمان قید می‌شود.
باتوجه به مطالب ذکر شده اجاره یا انتقال پارکینگ و انباری آپارتمانها به هر یک از مالکان همان ساختمان بلامانع است.
در مجموع برای خرید و فروش یا اجاره پارکینگ آپارتمان هم‌چنین انباری در ساختمان‌ها می‌توان موارد زیر را یادآور شد:
- پارکینگ و انباری جزو بخش‌های اختصاصی ساختمان می‌باشند اما خرید و فروش و یا اجاره آن باید با رعایت موارد زیر همراه باشد.
- پارکینگ و انباری آپارتمانها جزئی از خود آن واحد آپارتمانی محسوب می‌شود و به‌صورت جداگانه قابل انتقال و فروش نیستند.
- اجاره پارکینگ به‌صورت مجزا از واحد آپارتمانی تنها به افراد ساکن در ساختمان امکان‌پذیر است.
- خرید و فروش انباری و پارکینگ واحد‌ها به‌صورت مجزا تنها به مالکان همان ساختمان امکان‌پذیر است و فروش آن به افراد دیگر مجاز نمی‌باشد.
- در صورت فروش پارکینگ یا انباری به دیگر مالکان تغییرات مربوطه در سند مالکیت باید لحاظ شود.
- در صورت فروش پارکینگ به افراد خارج از ساختمان دیگر همسایگان می‌توانند موضوع را از طریق مراجع قضایی پیگیری کنند.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر مطلب نخستین اقدام برای ثبت درخواست طلاق را مطالعه کنید.
هنگام تنظیم قرارداد اجاره باید به چه نکات ضروری توجه کنیم؟
نکات بسیار مهمی در تنظیم قرارداد موجر و مستاجر وجود دارد که باید از آن‌ها آگاه باشیم تا در تنظیم قرارداد اجاره با مشکل مواجه نشویم. در این مطلب از مجله دلتا به موضوع نکات ضروری تنظیم قرارداد اجاره می‌پردازیم.
مواردی که باید در تنظیم قرارداد اجاره به آن توجه شود
- طرفین و سمت آن‌ها: مشخصات کامل موجر و مستاجر و اقامتگاه (محل سکونت یا کار) آن‌ها باید در قرارداد ذکر شود. از آن‌جا که در صورت بروز اختلاف، احضاریه و دیگر اوراق قضایی به نشانی مذکور در قرارداد ابلاغ می‌شود، درج نشانی نادرست یا ناقص می‌تواند موجب بی‌خبر ماندن یکی از طرفین از جریان دادرسی و در نتیجه تضییع حق وی شود. بنابراین، اصرار بعضی از صاحبان املاک به درج نشانی محل مورد اجاره به عنوان اقامتگاه خود، ممکن است به ضرر آن‌ها تمام شود.
- مورد اجاره و استفاده مورد نظر: محل مورد اجاره و ملحقات آن از جمله تلفن، پارکینگ و انباری قید شود. هم‌چنین در صورتی‌که قرارداد اجاره برای مقصود خاصی مثلاً سکونت مستأجر است، این موضوع نیز در قرارداد ذکر شود.
- مدت اجاره و نحوه پرداخت اجاره‌بها: معمولا قرارداد اجاره محل سکونت برای یک سال منعقد می‌شود ولی اجاره برای مدت بیشتر یا کم‌تر منعی ندارد. اجاره‌بها نیز اگر ترتیب دیگری مقرر نشود، باید نقدا و هم‌زمان با امضای قرارداد پرداخت شود.
- ضمانت اجرای تخلف از قرارداد: تخلف از برخی شروط قرارداد، برای طرف مقابل، حق فسخ ایجاد می‌کند. ولی این حق فسخ، با توجه به زمان‌بر بودن رسیدگی قضایی، در بسیاری از موارد برای پیشگیری از تخلف یا جبران ضرر کافی نیست.
سایر نکات مهم که باید در قرارداد اجاره ذکر شود
- برابر ماده ۴۷۴ قانون مدنی مستاجر می‌تواند عین مستاجره را به دیگری اجاره دهد مگر آن‌که در عقد اجاره خلاف آن شرط شده باشد. پس مالکان در هنگام تنظیم قرارداد باید به این نکته مهم توجه کافی داشته باشند که اگر قصد دادن چنین اجازه‌ای به مستاجر ندارند، در قراردادهای منعقد شده اشاره کنند که مستاجر حق اجاره ملک به غیر را به‌صورت کلی یا جزیی ندارد.
- عقد اجاره با فوت هر یک از موجر و مستاجر باطل نمی‌شود.
- در کنار مواردی که تا کنون ذکر شد، ذکر این نکته نیز حائز اهمیت است که مردم در تنظیم قراردادهای اجاره بدانند که شخص ورشکسته نمی‌تواند پس از صدور حکم ورشکستگی، مالی را اجاره دهد یا مالی را اجاره کند. زیرا اداره اموال چنین شخصی با مدیر تصفیه است.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر مطلب چرا بهتر است اجاره‌نامه در دفاتر اسناد رسمی تنظیم شود؟ را مطالعه کنید.
هر آنچه در مورد حضانت فرزند لازم است بدانید
براساس قانون، حضانت حقی است که بر عهده پدر و مادر قرار می‌گیرد از این رو والدین حتی بعد از طلاق باید از فرزندان خود به خوبی مراقبت کنند و مسئولیت‌های آن‌ها را بپذیرند. در این مطلب از مجله دلتا به موضوع نکات مهم در حضانت فرزند می‌پردازیم.
سن حضانت کودک
قانون حضانت کودک را به پدر و مادر سپرده است و هر دوی آن‌ها باید در رشد کودکان نقش داشته باشند. در ابتدا باید والدین با یک‌دیگر بر سر نگهداری کودکان به توافق برسند ولی اگر تفاهم بین آن‌ها برقرار نشود قانون بین آن‌ها حکمرانی می‌کند.
فرزند پسر و دختر تا سن ۷ سالگی نزد مادر خود می‌مانند پس از آن دختر تا سن ۹ سالگی و پسر تا ۱۵ سالگی با پدر خود زندگی خواهند کرد.
بعد از این سن فرزند دختر و پسر از سن حضانت خارج شده و خود باید تصمیم بگیرند که تمایل به زندگی با پدرشان دارند یا مادر خود.
حضانت دائم کودک دارای چه شرایطی است؟
ملاک دادگاه برای سپردن فرزند به یکی از والدین داشتن تمکن مالی و تعهد تامین منافع فرزند است؛ پس والدین در طلاق توافقی می‌توانند در مورد برعهده گرفتن مسئولیت‌های فرزند خود به تفاهم برسند و حضانت دائمی فرزند را به یکی از والدین بسپارند.
گاهی زن با بخشیدن مهریه خود حضانت دائم فرزند را برعهده می‌گیرد و گاهی استطاعت مالی پدر موجب این حضانت می‌شود.
قابل ذکر است اگر پدر یا مادر حضانت دائمی را بر عهده گیرند اما نتوانند به هر دلیلی حقوق فرزند خود را رعایت کنند، دیگر والد می‌تواند در مورد حقوق فرزندش به دادگاه شکایت کند و با ارائه مدارک قانونی حق حضانت را باطل کند.
شرایط حضانت کودک بعد از ازدواج مادر
تا چندی پیش در صورت ازدواج مجدد مادر، حضانت کودک از او ساقط شده و فرزند به پدر سپرده می‌شد اما در قانون جدید حمایت از خانواده اگر فرزند به مادر خود نیاز اساسی داشته باشد و مادر نیز دارای شایستگی سرپرستی بوده و از لحاظ روانی در سلامت باشد حتی در صورت ازدواج مجدد می‌تواند حضانت خود را حفظ کند.
حضانت تنها در صورتی از مادر سلب می‌شود که شرایط نگهداری تغییر کند. برای مثال اگر شوهر مادر با فرزند رفتار مناسبی نداشته باشد و باعث آزار و اذیت کودک شود حق حضانت از مادر سلب می‌شود.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر آیا فروشگاه‌های اینترنتی باید مالیات بپردازند؟ را مطالعه کنید.
چه کسانی نمی‌توانند دسته چک بگیرند؟
موارد منع گرفتن دسته چک به افراد
- اشخاص ورشکسته
- اشخاص دارای چک برگشتی رفع سوءاثر نشده.
- افرادی که قادر به پرداختآن چیزی که محکوم به آن هستند، نباشند.
- وکیل/نماینده صادرکننده (امضاء کننده) چک برگشتی (رفع سوءاثر نشده) از طرف اشخاص صاحب حساب در چارچوب قانون
- اشخاصی که بنا به رای قطعی مراجع قضایی، بر حسب مفاد قوانین مربوط از جمله موارد مقرر در قانون، به محرومیت از داشتن دسته چک محکوم شده‌اند
- اشخاصی که حساب جاری آن‌ها به دلایل قانونی یا بنا به تصمیم مرجع قضایی مسدود شده و برداشت پول از آن ممنوع است، به استثنای مواردی که صرفا بخشی از موجودی حساب‌جاری مشتری مسدود شده و برداشت مابقی موجودی حساب جاری وی امکان‌پذیر است.
- اشخاص ورشکسته، معسر (ناتوان) از پرداخت بدهی یا دارای چک برگشتی رفع سوءاثر نشده که به وکالت یا نمایندگی از طرف صاحب‌حساب از جمله شخص حقیقی یا حقوقی اقدام به گرفتن دسته چک می‌کنند.
- شخصی که کم‌تر از مجموع تعداد برگه‌های آخرین دسته چک داده شده به وی، به بانک ارائه یا تعیین تکلیف شده باشد.
رفع سوءاثر از چک برگشتی
- ارائه حکم قضایی مبنی بر رفع سوءاثر از سوابق چک برگشتی
- واریز مبلغ چک به حساب جاری و مسدود نمودن آن به مدت ۲۴ ماه
- ارائه رضایت‌نامه محضری ذی نفع چک به بانک
- و ارائه لاشه چک برگشتی
در نهایت صورتی‌که سابقه چک برگشتی مشترک به‌واسطه رفع سوءاثر، از سابقه بانک مرکزی پاک شود؛ فرد متقاضی دسته چک می‌تواند برای صدور آن اقدام نماید.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر مطلب جرم کلاهبرداری بیمه‌ای و مجازات آن را مطالعه کنید.