قانونگذار عدم وجود حسن نیت زن یا شوهر و عدم صداقت آنها در مقابل یکدیگر در ازدواج را تحت عنوان تدلیس در نکاح یا فریب در ازدواج دانسته و آن را یکی از موارد فسخ نکاح میداند. در این مطلب از مجله دلتا به موضوع مجازات فریب در ازدواج میپردازیم.
به موجب ماده ۱۱۲۸ قانون مدنی: اگر صفتی در یکی از طرفین ازدواج شرط شود. بعد از جاری شدن صیغه عقد مشخص شود که شخص آن صفت را نداشته است طرف مقابل حق فسخ خواهد داشت.
چه زمانیکه آن وصف در عقد ذکر شده باشد و چه زمانیکه تصریح نشده باشد اما عقد بر مبنای آن شرط واقع شده باشد.
به موجب این ماده قانونی، اگر هر یک از طرفین ازدواج بر مبنای صفتی که دیگری خود را با آن معرفی نموده است ازدواج کند اما شخص بعد از عقد متوجه فقدان آن صفت گردد این موضوع برای وی حق فسخ ایجاد خواهد کرد.
برخی از مواردی که به موجب آن امکان فسخ نکاح وجود دارد در مواد ۱۱۲۱ و ۱۱۲۲ و ۱۱۲۳ قانون مدنی بیان شده است. این موارد به شرح ذیل است:
مجازات فریب در ازدواج با شرط اینکه صفت خاصی در شخص مقابل شرط شده باشد، هم فسخ نکاح خواهد بود و هم از بعد کیفری، جرم بوده و دارای مجازات است. به موجب ماده ۶۴۷ قانون مجازات اسلامی:
«چنانچه هر یک از زوجین قبل از عقد ازدواج طرف خود را به امور واهی از قبیل داشتن تحصیلات عالی، تمکن مالی، موقعیت اجتماعی، شغل و سمت خاص، تجرد و امثال آن فریب دهد. عقد نیز بر مبنای هر یک از آنها واقع شود، مرتکب به حبس تعزیری از سه ماه تا یک سال محکوم میگردد.»
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی شرایط ازدواج دختر در صورت فوت پدر مطالعه کنید.