تمکین وظیفهای است که بر عهده زوجین گذاشته شده است و این وظیفه حقی است برای طرف مقابل، اما ایفای این وظیفه، مطلق و بی حد و مرز نیست بلکه در قانون و شرع مواردی برای مجاز بودن عدم تمکین از جانب زن مشخص شدهاست. در این مطلب از مجله دلتا به موضوع عدم تمکین جنسی زن میپردازیم.
در عرف حقوقی و قانونی ما تمکین در دو معنای تمکین عام و تمکین خاص به کار برده میشود که معانی متفاوتی هم دارند . از همین رو شناخت انواع تمکین اعم از تمکین عام و تمکین خاص و مصادیق آنها موضوع بسیار مهمی است.
از آن جهت که طبق قانون ریاست خانواده با شوهر است، تمکین عام به معنای پذیرش شوهر در مسائل کلی روابط خانوادگی است.
تمکین خاص از شوهر به معنای روابط زناشویی میان زوجین است.
درصورتیکه بودن زن با شوهر در یک منزل خوف و ضرر بدنی یا مالی یا شرافتی برای زن داشته باشد او میتواند منزل را ترک کند و به منزل دیگری برود.
درصورتیکه حق سکونت به زن داده شده باشد زن میتواند از حضور در منزل شوهر خوداری کند و شوهر را ملزم به حضور در خانهای کند که او تعیین مینماید.
درصورتیکه شوهر منزل مناسب با وضعیت زن برای سکونت او پیدا نکند، دراینصورت زن میتواند به خانه شوهر نرود.
ماده ۱۱۲۷ قانون مدنی اعلام می دارد “هر گاه شوهر بعد از عقد مبتلا به یکی از مریضیهای مقاربتی و جنسی گردد، زن حق دارد که از نزدیکی با او خوداری و امتناع نماید، امتناع به علت مذبور مانع از حق نفقه نخواهد بود”. اگر به مطالب طلاق علاقه دارید به مطلب در این شرایط شوهر میتواند حق طلاق را باطل کند مراجعه کنید.
درصورتیکه زن بیمار باشد و نزدیکی جنسی با شوهر را پزشک منع نماید یا در عادت زنانگی باشد زن می تواند از نزدیکی خوداری نماید.
هرگاه زن برای انجام تکلیف مذهبی واجب، اجازه بیرون رفتن از منزل، از شوهر بخواهد و شوهر اجازه ندهد زن میتواند خارج شود و این امر موجب نشوز او نمیشود.
هرگاه پزشک خروج زن را از منزل برای مداوا لازم بداند و شوهر اجازه ندهد، زن میتواند خارج گردد و این امر از موارد نشوز نیست. مانند آنکه زن مبتلا به بیماری گردد که برای مداوا باید به بیمارستان یا خارج از کشور برود.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی مطلب آیا کشتن زن خیانتکار مجازات دارد؟ را مطالعه کنید.