حق داوری چیست و کدام دعاوی به داوری ارجاع می شود؟

داوری به معنی رفع اختلافی که  بین دو طرف و یا طرف های دعوا ایجاد شده است. به این صورت که اشخاص با  موافقت یکدیگر حکمیت شخص یا اشخاصی را انتخاب می‎کنند. موضوع داوری از زمان  های گذشته در میان مجموعه قوانین کشور دارای اهمیت خاصی بوده است.

حق داوری

  

داوری عبارت است از اینکه افراد جامعه، اختلافات بین خود را توسط  یک یا چند نفر معتمد به انتخاب خود حل­ وفصل کنند. حال ممکن است، رسیدگی به  اختلاف و صدور رای توسط فردی باشد که دو طرف دعوی وی را با رضایت یکدیگر  انتخاب کرده اند، یا اینکه مراجع قضایی آن­ها را برگزیده اند.. به این  ترتیب در داوری و حکمیت، طرفین دعوی دادگاه را از مداخله در دعوی خود خارج  کرده­ اند.

موضوع حق داوری از گذشته در میان مجموعه قوانین کشور دارای اهمیت خاصی بوده است. به گزارش مجله دلتا گاهی داور، شخصیت حقیقی است؛ یعنی طرف های قرارداد فردی را بعنوان داور  انتخاب و در متن قرارداد به آن اشاره می‌کنند و گاهی به صورت شخصیت حقوقی  است یعنی شرکت یا مؤسسه ای را بعنوان داور تعیین می‎کنند. افراد در هر  مرحله ای می‎توانند داور را تعیین کنند و محدودیتی برای تعیین داور ندارند.  این انتخاب می‎تواند زمان انعقاد قرارداد یا در زمان اجرای آن و حتی پس از  طرح دعوی در دادگاه باشد.

کدام دعاوی قابل ارجاع به داوری نیست؟

طبق قانون، برخی از دعاوی قابل ارجاع به داوری نیست. قانونگذار این استثنائات را در قانون بیان کرده است که برخی از آنها  عبارتند از ؛ دعاوی مربوط به ازدواج ، طلاق، دعاوی مربوط به ورشکستگی و  همچنین رسیدگی به امور کیفری نیز از صلاحیت داوری خارج و باید در دادگاه ها  طرح و رسیدگی شود. نکته مهم در ارجاع امر به داوری این است که در حل و فصل  اختلافات، داورانی انتخاب شوند که از مقررات داوری اطلاع کامل داشته  باشند، در غیر اینصورت داوری به مراتب طولانی تر و گران تر از رسیدگی در  دادگاه خواهد بود.

حق داوری

محاسن استناد به حق داوری

  1. برای حل و فصل اختلافات مالی، شراکتی و قراردادی کم هزینه تر از طرح دعوی در دادگستری است.
  2. رعایت تشریفات اداری و آیین دادرسی مدنی در آن الزامی نیست.
  3. ارتباط طرف های دعوا و تعامل آنان با داور یا داوران بهتر صورت می‎گیرد.
  4. بررسی موضوع از سوی داوران راحت تر و نتیجه آن نیز بهتر بوده و از اطاله دادرسی جلوگیری می‎شود.

انواع داوری

داوری به دو نوع، داوری اختیاری و داوری اجباری تقسیم می‎شود:

  • داوری اختیاری: گاهی میان افراد قراردادی منعقد می‎شود و در قرارداد  تعیین می‎کنند که در صورت بروز اختلاف، آن را از طریق داور یا داورانی حل و  فصل کنند و یا اینکه ضمن یک توافقنامه یا قراردادی جداگانه تحت عنوان  داوری توافق می‎کنند که در صورت بروز اختلاف، از طریق داوری مشکل را حل و  فصل کنند. در هنگام انعقاد قرارداد ذکر نکاتی مانند مشخصات داور یا داوران و  مواردی که باید به داوری ارجاع کنند تعیین می‎شود. نکته ای که باید توجه  داشت این است که تعیین تعداد داوران در صورت تعدد داور الزامیست، در این  شرایط مناسب تر است که تعداد آن ها عدد فرد باشد. مثلا 3 داور تعیین شود تا  مشکلی در تصمیم گیری بوجود نیاید.

این شخص ممکن است شخص حقیقی و یا حقوقی  (شرکت یا سازمانی) باشد. شخص ثالث که وظیفه اش تعیین داور است باید تمام  شرایطی را که طرف ها در توافقنامه داوری برای تعیین داور مقرر داشته اند،  رعایت کند و مقررات مربوط به ممنوعیت از داوری مذکور در قانون آئین دادرسی  مدنی را مورد توجه قرار دهد.

  • داوری اجباری: در برخی از موارد دادگاه با توجه به اوضاع و احوال، حل  یک مسئله را از طریق داوری به مصلحت می‎بیند و موضوع را برای حل اختلاف به  داوری ارجاع می دهد. در این موارد طرف های دعوا در این امر هیچ  نقشی  ندارند. این نوع از داوری را که فقط در مواردی است که قانونگذار تعیین  کرده، داوری اجباری می‎گویند.

حق داوری

 روش های تعیین حق داوری

انتخاب داور برای حل اختلاف به سه روش انجام می‎شود:

  1. انتخاب توسط طرف های اختلاف و دعوا
  2. انتخاب داور توسط شخص ثالث
  3. انتخاب داور توسط دادگاه

طبق قانون، طرف های اختلاف می‎توانند یک  یا چند نفر را به عنوان داور انتخاب کنند. حال اگر در قرارداد داوری تعداد  داور به منظور حل اختلاف معین نشده باشد و یا اصحاب دعوا نتوانند در تعیین  داور یا داوران به توافق برسند، قانونگذار به اشخاص این حق را داده، که هر  یک از آنان یک نفر داور اختصاصی معرفی و یک نفر را به عنوان داور سوم با  توافق یکدیگر تعیین کنند. در این حالت هر یک از طرف‎ ها که متعهد به معرفی  داور شده، می‎تواند داور خود را انتخاب و از طریق اظهارنامه به طرف مقابل  معرفی و از طرف دیگر تقاضای تعیین داور کرده و یا رضایت خود را بر داوری  شخص ثالث اعلام کند.

همچنین بخوانید:

احضاریه دادگاه و عواقب عدم توجه به آن 

دادرسی چیست و چگونه تشکیل می شود؟ 

آنچه درباره عقد ضمان باید بدانیم 

طلاق غیابی به همین راحتی نیست ! 

در قرارداد مشارکت در ساخت به این موارد خوب دقت کنید 

نحوه تبدیل سند وکالتی به قطعی

در برخی موارد موانعی برای انتقال سند وجود دارند و مالک نمی‎تواند انتقال قطعی سند را انجام دهد.  برخی از این موانع شامل آماده نبودن سند تفکیکی، فرار از مالیات، فقدان سند  رسمی ملک، در رهن بودن سند، عجله فروشنده و طولانی بودن فرآیند انتقال  رسمی ملک است.

سند وکالتی

  

سند ملک یکی از مهمترین و اساسی  ترین مواردی است که در خرید خانه مطرح می‎شود. بنابراین خریداران باید دقت و  توجه خاصی به این امر داشته باشند. به گزارش مجله دلتا خرید و فروش خانه ها با دو نوع سند رایج انجام می‎شود. خانه هایی که سند قطعی دارند و خانه هایی که با وکالت و قولنامه معامله می‎شوند. البته سندهای ملکی انواع مختلف دارند. نظیر سند ملکی  تفکیکی یا سند ملکی بنچاق و … که در این مقاله به بررسی نحوه و شرایط تبدیل  سند وکالتی به سند ملکی تک برگ یا به اصطلاح شش دانگ پرداخته شده است.

دو سند متفاوت؛ سند شش دانگ و سند وکالتی

سند تک برگ یا شش دانگ معتبرترین سند ملکی  به شمار می‎رود. هنگامی که فردی برای یک ملک سند شش دانگ دارد به این  معناست که مالک تمام آن ملک است و می‎تواند قانونا آن را به هر شخصی که  مایل است واگذار کند. در مقابل معاملات وکالتی ملکی، به معامله هایی گفته  می شود که در آن خریدار از سوی فروشنده وکالت دریافت می‎کند تا سند وکالتی  را به نام خود منتقل کند.

سند وکالتی

امکان تبدیل سند وکالتی به قطعی وجود دارد؟

در برخی موارد موانعی برای انتقال سند  وجود دارند و مالک نمی‎تواند انتقال قطعی سند را انجام دهد. برخی از این  موانع شامل آماده نبودن سند تفکیکی، فرار از مالیات، فقدان سند رسمی ملک،  در رهن بودن سند، عجله فروشنده و طولانی بودن فرآیند انتقال رسمی ملک است.  یا در مواردی هنگام ساخت خانه، خلافی های شهرداری صورت گرفته است مانند  ساخت واحد در طبقه همکف یا کمبود پارکینگ و…  که این دلایل باعث می‎شوند  مالک ‎نتواند به تفکیک یا انتقال قانونی سند اقدام کند. در چنین شرایطی اگر  کلیه واحدهای ساختمان مورد نظر با هم اقدام به رفع مشکلات بنا کنند و  هزینه های سند را بپردازند، می‎توانند سند وکالتی را به سند قطعی تغییر  دهند. اما باید به خاطر داشت هزینه هایی که برای این کار نیاز است بسیار  بالاست و معمولا برای اهالی ساختمان مقرون به صرفه نیست.

برای تبدیل سند وکالتی به قطعی چه اقداماتی لازم است؟

افراد برای تبدیل سند وکالتی به قطعی باید مدارک لازم را تهیه و سپس به یکی از دفاتر اسناد رسمی مراجعه کنند. در زیربه این مدارک اشاره شده است ؛

  1. سند مالکیت ملک
  2. مدارکی که نشان می‌دهد فروشنده مالک آن ملک شده است (مثلا بنچاق انتقال قبلی یا تقسیم‌نامه یا حصر وراثت)
  3. پایان کار ساختمان از شهرداری ( البته پایان کار برای ساختمان‌هایی که قبل از سال ۱۳۴۹ احداث شده ‌اند نیاز نیست)
  4. مفاصا حساب دارایی
  5. مفاصا حساب شهرداری (شامل عوارض نوسازی و پسماند)
  6. استعلام ثبت
  7. شناسنامه و کارت ملی
  8. دریافت گواهی اعتبار وکالت‌نامه از دفترخانه تنظیم‌کننده

نکات مهم در خصوص معامله وکالتی

به دلایلی فروشنده ملک خود را به صورت  وکالتی به فروش می‎رساند که از آن جمله می‎توان به فرار از مالیات، آماده  نبودن سند، عجله فروشنده برای فروش و یا در مواردی که سند ملک در رهن است  اشاره کرد. و در چنین مواردی معامله به صورت وکالتی انجام می‎شود اما باید  توجه داشت که معامله وکالتی در هر حال مشکلات و خطرات خاص خودش را دارد و خریدار حتی در صورت تنظیم  مبایعه‌نامه باز هم ممکن است حین انتقال سند با مشکلاتی مواجه شود.  بنابراین در صورتی که معامله وکالتی صورت می‎گیرد به موارد زیر حتما توجه  شود :

  • حتما مبایعه‌نامه نوشته شود .
  • از اینکه سند توقیف یا در رهن بانک نباشد، اطمینان حاصل شود.
  • بعد از پرداخت مبلغ حتما سند از فروشنده دریافت شود.
  • اطمینان از اینکه خانه بدهی مالیاتی خاصی نداشته باشد.
  • در اسرع وقت برای تبدیل سند وکالتی به قطعی اقدام شود.

همچنین بخوانید:

چک در معاملات مسکن ؛ نکاتی که باید به آن توجه کنید 

اثبات مالکیت ملک چگونه صورت می گیرد؟ 

امضا الکترونیک و اعتبار قانونی آن 

یک معامله چطور باطل می شود؟ 

شناسنامه و نکاتی که باید درباره آن بدانیم 

ازدواج دختر بدون اجازه پدر ممکن است؟

ازدواج دختر، حتی اگر به سن بلوغ  رسیده باشد، منوط به اجازه پدر یا جد پدری او است و هرگاه پدر یا جد پدری  بدون دلیل موجه از دادن اجازه خودداری کند، اجازه پدر ساقط شده و در این  صورت دختر می‎تواند پس از اخذ اجازه از دادگاه به دفتر ازدواج مراجعه و  نسبت به ثبت ازدواج اقدام کند.

ازدواج دختر

  

ازدواج یکی از مقدس‎ترین و زیباترین  رویدادی زندگی هر کسی است. بنابراین اشخاص باید توجه و دقت نظر ویژه ای به  این امر و انتخاب شریک زندگی خویش داشته باشند. گاهی ممکن است دختر و پسر  خواهان ازدواج با یکدیگر باشند اما پدر با ازدواج دختر به دلایلی مخالفت  کند و اجازه ازدواج را به او ندهد، در چنین مواردی دختر می‎تواند با مراجعه  به دادگاه اجازه ازدواج خود با دیگری را تحت شرایطی دریافت کند.با  مجله دلتا همراه باشید.

ازدواج دختر

 ازدواج دختر و اجازه پدر طبق قانون مدنی

طبق قانون مدنی که مقرر می‎دارد : «ازدواج  دختر باکره، اگرچه به سن بلوغ رسیده باشد، منوط به اجازه پدر یا جد پدری  اوست و هرگاه پدر یا جد پدری بدون دلیل موجه از دادن اجازه خودداری کند،  اجازه پدر ساقط شده و در این صورت دختر می‎تواند با معرفی کامل مردی که   قصد ازدواج با او را دارد و شرایط آن نیز فراهم است، پس از گرفتن اجازه از  دادگاه به دفتر ازدواج مراجعه و نسبت به ثبت ازدواج اقدام کند.»

بر این اساس، دختری که به سن بلوغ رسیده  هر چند که دیگر تحت ولایت پدر نیست اما در مقوله ازدواج نمی‎تواند به طور  مستقل اقدام کند. به عبارتی هر چند نظر وی در خصوص ازدواج شرط اساسی است و  عقد نکاح بدون رضایت و اراده او واقع نمی‎شود، اما باید اجازه پدر یا جد  پدری را نیز برای ازدواج بگیرد. در این مورد بین ازدواج دائم و موقت تفاوتی  وجود ندارد و در هر دو مورد نیاز به اجازه پدر برای ازدواج وجود دارد.  بنابراین اگر پدر در قید حیات باشد اجازه او برای ازدواج لازم است در غیر  این صورت باید از پدربزرگ پدری برای ازدواج اجازه گرفت. در صورتی که پدر یا  پدربزرگ پدری دختر فوت کرده باشند، دختر برای ازدواج مکلف به کسب اجازه از  اشخاص دیگر مانند مادر یا بردار یا عمو… نیست. و اجازه این افراد شرط  ازدواج دختر محسوب نمی‎شود.

چه دخترانی باکره محسوب می‌گردند؟

 اگر بکارت دختر به هر علتی غیر از رابطه  جنسی مانند پرش، ورزش، عمل جراحی و… تغییر کرده باشد وصف باکره از وی سلب  نمی‎شود و همچنین هرگاه دختری ازدواج کرده باشد، ولی بکارت وی باقی باشد  همچنان باکره محسوب می‌شود و ازدواج مجدد او منوط به اجازه پدر یا جد پدری  است. اما اگر بکارت دختری در اثر رابطه جنسی اعم از شرعی یا غیر شرعی از  بین برود در این حالت ولایت پدر یا جد پدری ساقط می‌شود و برای ازدواج نیاز  به اجازه پدر یا جد پدری ندارد.

ازدواج دختر

حدود اختیارات پدر یا جد پدری در ازدواج دختر

ازدواج امری شخصی است و دخالت در ازدواج  کسی که به سن بلوغ و رشد رسیده خلاف اصل است. به همین دلیل قانونگذار حدود و  اختیارات پدر و جد پدری در ازدواج دختر بالغ باکره را در قانون مشخص و  معین کرده است که در ذیل به این اختیارات اشاره شده است :

  1. اگر پدر یا جد پدری فوت کرده باشند دختر مکلف به کسب اجازه از شخص دیگری نیست.
  2. در صورتی که پدر یا پدربزرگ پدری محجور بوده و قیم داشته باشند اجازه قیم آن‌ها برای ازدواج دختر لازم نیست.
  3. پدر یا جد پدری می‌توانند پیش ازدواج  تصمیم خود را تغییر دهند و امری را که اجازه داده اند رد کنند، اما در  صورتی که دختر ازدواج کند دیگر نمی‎توانند از تصمیم خود برگردند و اجازه  خود را ساقط کنند. در این صورت این اجازه دیگر قابل رجوع نیست .
  4. در صورتی که پدر یا جد پدری با ازدواج  دختر مخالف باشند یا درخواست ابطال ازدواج واقع شده را داشته باشند، موظفند  دلایل مستند و مستدل مخالفت خود را ارائه دهند و نمی‌تواند برای مخالفت  خود فقط به اقتدار پدری استناد کنند.

همچنین بخوانید:

چه زمانی مرد می تواند از تحصیل زن جلوگیری کند؟ 

مشکلات مردان برای ازدواج مجدد 

آیا بعد از ازدواج امکان افزایش مهریه وجود دارد؟ 

اجرت‎المثل چیست و نحوه مطالبه آن چگونه است؟ 

ازدواج با تدلیس پایدار نیست! 

دادرسی چیست و چگونه تشکیل می شود ؟

زمانیکه پرونده از هر جهت تکمیل   می‎شود برای تعیین وقت رسیدگی نزد قاضی دادگاه فرستاده می‎شود و قاضی دستور   تعیین وقت می‎دهد. زمان جلسه رسیدگی توسط قاضی دادگاه تعیین می‎شود.

جلسه دادرسی

جلسه  دادرسی زمانی تشکیل می‎شود که  پرونده از هر جهت تکمیل شود و برای تعیین  وقت رسیدگی نزد قاضی دادگاه  فرستاده می‎شود و قاضی دستور تعیین وقت  می‎دهد. زمان جلسه رسیدگی توسط قاضی  دادگاه تعیین می‎شود و معمولا منشی  دادگاه یا مدیر دفتر دادگاه مهلتی که  قاضی مشخص کرده را در دفتر تعیین  اوقات دادگاه وارد می‎کنند. در مجله دلتا تصمیم داریم انواع جلسات دادرسی را تعریف کنیم و بررسی کنیم و با توجه به چه شرایطی قاضی جلسات دادرسی را تعیین می‎کند.

انواع جلسات دادرسی

جلسات دادرسی به شرح زیر هستند:

  1. جلسه دادرسی عادی یا معمولی
  2. جلسه دادرسی خارج از نوبت
  3. جلسه دادرسی فوق العاده

جلسه دادرسی

جلسه دادرسی عادی (معمولی) : این جلسه بر طبق زمانی که در دفتر تعیین اوقات دادگاه وجود دارد تعیین   می‎شود و به طرف های دعوا و کلای آن ها ابلاغ می‎شود. دادرسی عادی در اولین   زمانی که دادگاه دارد معین می‎شود.

جلسه رسیدگی خارج از نوبت : خارج   از نوبت به جلسه ای گفته می‎شود که بدون توجه به ترتیب دفتر تعیین اوقات   دادگاه، تعیین شود. قانونگذار به دلیل فوریتی که برخی پرونده ها دارند به   دادگاه این اجازه را داده است که به آن ها خارج از نوبت عادی رسیدگی کند.   بنابراین جلسه خارج از نوبت نزدیک تر از وقتی است که در دفتر تعیین اوقات   برای جلسه عادی و معمولی تعیین می‎شود. در قوانین موارد زیادی وجود دارد  که  باید وقت رسیدگی خارج از نوبت تعیین شود. به عنوان مثال، اگر نوبت  پرونده  های دادگاه شش ماه باشد، و دادگاه نوبت یک ماهه یا دو ماهه جهت  رسیدگی به  پرونده بدهد به نوعی رسیدگی خارج از نوبت است.

معیار تشخیص وقت عادی از وقت خارج از نوبت چیست؟

طبق  قانون ضابطه و معیار خاصی در این مورد  وجود ندارد. اما بر اساس یک قاعده  کلی می‎توان گفت که ملاک و معیار تشخیص  وقت عادی از وقت خارج از نوبت به  صورت عرفی است که قاضی دادگاه زمان جلسه  رسیدگی را در بین اوقات رسیدگی  دادگاه به عنوان وقت خارج از نوبت تعیین و  دستور ابلاغ آن را صادر می‎کند.  به عنوان مثال پرونده ای که مهلت رسیدگی به  آن 6 ماه تعیین شده به طور  قطع و یقین نمی‎توان گفت نسبت به وقت 6 ماهه،  چه زمانی خارج از نوبت است.  البته قاضی با توجه به کثرت ارجاعات روزانه و  ظرفیت دفتر تعیین اوقات و  کیفیت پرونده های ارجاعی به تعیین جلسه خارج از  نوبت جهت رسیدگی  می‎پردازد. باید توجه داشت که جلسه خارج از نوبت نزدیک تر  از وقت عادی  است، اما به معنی نزدیکترین وقت نیست. البته مطابق قانون، در  هر موردی که  تشکیل دادگاه یا جلسه رسیدگی در وقتی که مقرر شده با مانعی  مواجه شود، به  دستور دادگاه باید نزدیکترین وقت رسیدگی ممکن معین شود. در  این صورت کلیه  حقوق و تکالیف اصاحب دعوا که مربوط به جلسه ای که تشکیل نشده  باشد، به  جلسه بعدی موکول می‎شود. به موجب قانون، اگر تشکیل نشدن جلسه  دادگاه  ارتباطی با طرف های دعوا نداشته باشد، حداکثر زمانی که باید برای  رسیدگی  تعیین شود ظرف دو ماه است. تفاوت جلسه خارج از نوبت با جلسه عادی در  این  است که وقت جلسه خارج از نوبت بدون در نظر گرفتن نوبت تعیین شود.

جلسه دادرسی

جلسه دادرسی فوق العاده : در مواردی که دادگاه طبق قانون در ارتباط با موضوعی موظف است جلسه رسیدگی   تعیین کند یا با تشخیص فوریت در پرونده ای، زمانی را تعیین کرده و در آن   وقت به موضوع جلسه رسیدگی ‌کند به این جلسه، دادرسی فوق العاده می‎گویند.   بنابراین دادرسی فوق العاده زمانی است که دادگاه بدون تعیین وقت قبلی به   موضوع رسیدگی می‌کند و در این جلسه بدون حضور طرف های دعوا، دادگاه به   پرونده رسیدگی یا رأی آن را صادر می‌کند. وقت فوق‌العاده را می‌توان نخستین   زمانی دانست که بعد از رسیدگی به پرونده‌های نوبتی دادگاه تعیین می‎شود و   امکان رسیدگی به موضوع را فراهم می‌سازد.

مواردی که در جلسه دادرسی فوق العاده رسیدگی می‎شود

برخی از مواردی که دادگاه می‎تواند خارج از وقت رسیدگی، تصمیم‌گیری کند و دستور تشکیل جلسه رسیدگی فوق‎العاده بدهد عبارتند از :

  1. زمانی که خواهان دادخواست یا دعوای خود را باز پس بگیرد
  2. طرف های دعوا موضوع اختلاف خود را با سازش ختم کرده باشند و تنظیم گزارش اصلاحی را درخواست کنند
  3. یکی از اصحاب دعوا فوت کند
  4. دستور صدور اجراییه صادر شود
  5. قاضی دستور انجام تأمین دلیل بدهد

همچنین بخوانید:

احضاریه دادگاه و عواقب عدم توجه به آن 

حق فسخ اجاره از سوی موجر 

ضرورت های‎ انجام یک معامله ملکی 

تدلیس یا فریب در ازدواج چه مجازات هایی دارد؟ 


کلاهبرداری در فضای مجازی

به جرم کلاهبرداری در فضای مجازی  طبق قانون جرایم رایانه‌ ای ، دادسرای جرایم رایانه‌ ای رسیدگی می‎کند. پس  از طرح شکایت از طرف شخص متضرر، دادسرا پرونده را جهت انجام تحقیقات به  پلیس فتا ارجاع می‎کند.

کلاهبرداری اینترنتی

  

امروزه اینترنت و فضای مجازی مقوله  ‎ای جدا نشدنی از زندگی افراد شده اند. این در حالی است که سوء استفاده از  امکانات، از بزرگترین مشکلات و بحران‎ های عصر حاضر است. به همین دلیل  قانون‌ گذار را به اتخاذ تدابیری در حوزه جرائم سایبری، واداشته است. از  جمله جرائمی که با پیشرفت تکنولوژی، در سراسر دنیا و از جمله ایران گسترش  یافته و به اشکال مختلف اموال اشخاص حقیقی و حقوقی را مورد تهاجم قرار داده  است، کلاهبرداری اینترنتی است. یکی از نهادهایی که برای پیشگیری و همچنین  پیگیری پرونده های سایبری مسئولیت ویژه ای دارد پلیس فتا است. در این  مقاله  مجله دلتا ، به بررسی جرم کلاهبرداری در فضای مجازی می‎پردازد. با ما همراه باشید.

کلاهبرداری اینترنتی

تعریف کلاهبرداری اینترنتی

کلاهبرداری اینترنتی طبق قانون جرائم  رایانه‌ ای چنین تعریف شده است «استفاده غیر مجاز از سامانه ‎های رایانه‌  ای یا مخابراتی برای ارتکاب اعمالی از قبیل وارد کردن، تغییر، محو، ایجاد  یا متوقف کردن داده ‎ها، مختل کردن سامانه و تحصیل مال یا منفعت، خدمات یا  امتیازات مالی برای خود یا دیگری » بنابراین کلاهبرداری مجازی به روش های  زیر انجام می‎شود.

  • از طریق دادن برنامه، بدون مجوز و مخفیانه در اینترنت
  • تقلب در سیستم های رایانه‌ ای و دسترسی به اطلاعات حساب زیان‎ دیده
  • تبلیغات گسترده در شبکه ها و کانال‎ های مجازی مانند تلگرام و ..

در کلاهبرداری اینترنتی هم مانند  کلاهبرداری‎ های دیگر با توسل یه عملیات متقلبانه مال و یا امتیازی از شخصی  گرفته می‎شود. در مواردی شخص با تبلیغات واهی و دروغین نسبت به امری، در  ابتدا وجه و یا مبلغی را دریافت می‎کند که در این صورت هم کلاهبرداری در  فضای مجازی صورت گرفته است.

مجازات جرم کلاهبرداری در فضای مجازی

طبق قانون، مجازاتی که برای جرایم رایانه‌  ای در نظر گرفته شده حبس از 91 روز تا یک سال یا جزای نقدی از پنج میلیون  ریال تا بیست میلیون ریال یا هر دو مجازات با هم است.

دادسرای جرائم رایانه‌ ای و پلیس فتا

به جرم کلاهبرداری در فضای مجازی طبق قانون  ، دادسرای جرایم رایانه‌ ای رسیدگی می‎کند. پس از طرح شکایت از جانب شخص  متضرر، دادسرا پرونده را برای انجام تحقیقات به پلیس فتا ارجاع می‎دهد.  باید توجه داشت که پلیس فتا در صورتی به جرائم سایبری و خصوصا جرایم مالی  اینترنتی مانند کلاهبرداری رسیدگی می‎کند که ارجاع توسط مقام قضایی و مجوز  لازم برای شروع به تحقیق و پیگیری موضوع توسط  این مقام  صادر شده باشد. در  این صورت  پلیس فتا هرگونه دسترسی غیر مجاز، سرقت و کلاهبرداری، برداشت  اینترنتی غیرمجاز از حساب های بانکی اشخاص، جرائم علیه عفت، هتک حیثیت و  نشر اکاذیب و بسیاری امور مجرمانه دیگر را مورد پیگیری قرار می‎دهد.

کلاهبرداری اینترنتی

نکات مهم برای پیشگیری از کلاهبرداری اینترنتی:

با توجه به استفاده کلاهبردار از تکنولوژی پیشرفته تعداد بیشتری از افراد قربانی جرم کلاهبرداری اینترنتی می‎شوند و همچنین به دلیل اینکه قربانی شخص کلاهبردار را مستقیما  نمی‎بیند و شاید کلا هیچ  شناختی از کلاهبردار نداشته باشد، دستگیری این  مجرمان دشوار تر و گاه همراه با صرف وقت و هزینه بسیار است.

بنابراین بهترین راه مقابله با جرائم رایانه ای پیشگیری از وقوع آن است.

الف) نکاتی برای تامین امنیت کسب و کار شخصی :

۱- امنیت وب سایت و کسب و کار از روش ‎های مختلف مانند استفاده از آنتی ویروس ها، فایروال‎ ها، آنتی اسکم‎ ها و .. تامین شود.

۲- به روز رسانی مرتب کلیه نرم افزار ها

3- بررسی سوابق کارمندان و آموزش نکات ایمنی لازم در فضای سایبری به آن‎ها

4- تهیه نسخه پشتیبان از داده‎ها و کنترل همیشگی وب سایت از نظر ایمنی

پلیس فتا

ب) موارد تامین امنیت شخصی افراد در اینترنت :

۱-   استفاده از نرم افزارهای محافظت‎کننده مانند نرم افزارهای ضدجاسوسی و فایروال‎ ها

2- استفاده از ابزار های ایمن، به طور مثال  استفاده از نت ‎های عمومی و خرید یا پرداخت آنلاین آن‎ها خطرناک است و  می‎تواند اطلاعات کارت بانکی افراد را در اختیار مجرمان سایبری قرار دهد.

3- از باز کردن ایمیل‎های ناشناس و کلیک کردن  روی فایل‎ ها یا لینک‎ های ضمیمه این ایمیل ‎ها خودداری شود.

4- افراد باید دانش و آگاهی خود را نسبت به فناوری‎ هایی مانند اینترنت، شبکه های اجتماعی و … افزایش دهند.

5- عدم خرید از سایت‎ های ناشناس و نامعتبر

همچنین بخوانید:

قانون می گوید نسبت به کودک آزاری بی تفاوت نباشیم 

متهم ؛ مجرم نیست! 

ملک در رهن بانک را چطور معامله کنیم؟ 

احضاریه دادگاه و عواقب عدم توجه به آن